Nooit gedacht dat ik u zo zou missen.
Ik mis u altijd als ge niet bij mij bent, dat wel.
Al meer dan tien maanden is dat zo.
Bij u zijn, blij zijn.
Afscheid nemen, niet bij u zijn.
U missen, constant aan u denken.
Uitkijken tot wanneer ik terug zie.
Maar nu, zie ik u langer niet.
Welgeteld 5 dagen.
Belachelijk kort, waarschijnlijk, maar toch …
Ik mis u.
En een weekend zonder u, das anders.
Das rusten en relaxen.
Maar zonder u.
Dus anders, en minder leuk.
En hoe langer ik u ken, hoe meer ik u mis.
Hoe meer ik verlang naar een nestje voor ons.
Om thuis te komen en toch helemaal mezelf te kunnen zijn.
Om altijd naast u wakker te worden en samen een ochtendhumeur te hebben.
Om altijd samen in slaap te vallen, altijd te laat.
En ik mis u.
Maar de gedachten aan u, aan ons maakt het heel wat dragelijker.
