Lieve schat,
Sorry als het de laatste weken een beetje moeilijk is geweest. Examenstress en alles wat erbij komt kijken (jouw draaiende zaak, administratie, te weinig slaap, ...) nestelt zich in mijn hoofd én in mijn gedrag.
Het lijkt alsof ik deze weken niet toegeeflijk wil en kan zijn. Dat ik alles verkeerd begrijp en om alles boos wordt.
Sorry als het de komende weken niet veel beter zal zijn, en sorry als ik ontzettend stom doe.
Maar wanneer onze dagen samen dan gedaan zijn, en we elk naar huis gaan en ik je enkele dagen moet missen, dan denk ik na.
En dan weet ik dat ik best onredelijk kan zijn. Dat ik, als een klein kind, eigenlijk gewoon vastgenomen wil worden door jou. Dat jij me zegt dat alles wel goed komt en me zachtjes in slaap wiegt.
Maar zeggen dat het dat is, dat ik eigenlijk wil. Dat lukt me niet zo goed.
Dus sorry als ik roep en boos ben. Sorry wanneer ik vloek of me juist in koppig stilzwijgen hul. Sorry voor mijn nerveus gewoel, 's nachts en sorry voor mijn dutjes in de middag.
Sorry voor het gevloek, de tranen en de stress.
Maar hou me eventjes zachtjes vast, ook al zeg ik het niet.
Ok?
Dikke kus,
