Ik voel de pijn met je mee.
Het stond te gebeuren, maar dat het zo snel zou gaan? Het is vreemd om mijn optimistische, levenslustige vriend te zien rouwen. Maar ik ben blij dat je me vertelt wat je voelt, hoe je erover denkt. Dat je me vertelt over de herinneringen die in je opkomen. Hoe je vertelt over jullie vakanties samen. Hoe zij jou zag als de ideale kleinzoon.Al kan ik enkel je hand vast houden, begrijpend knikken. Want woorden zijn er vaak niet in zo’n situatie. Al weet ik wat je voelt, maar écht begrijpen is natuurlijk een andere zaak.
Maar ik ben blij dat je me vraagt om mee te gaan. Mee te gaan om haar een laatste groet te brengen. Omdat ze me zo graag wou zien, en omdat dat nooit gebeurt is.Ik ben blij voor de manier waarop je me nadien Brussel laat zien. Hoe je me vasthoudt in de trein en vraagt of ik er geen spijt van heb?
‘Van?’
‘Mee te gaan kijken naar mijn oma.’
‘Nee, tuurlijk niet’‘Zeker, he? Ge gaat er toch geen nachtmerries van hebben? ‘k Zou niet willen dat je me dat verwijt’
‘Héél zeker.’
En hoe je me dan zoent.
Ik voel de pijn met je mee, lieve schat.
zaterdag 27 december 2008
vrijdag 28 november 2008
Emancipatie?!
Vroeger droeg ik steevast een broek, meestal ook wel platte schoenen. Ik zou me nooit laten veranderen door een man. ’t Vriendje moest maar voor mij koken. En later als ik zou gaan werken, mag hij voor de kindjes zorgen die er nooit zouden komen.
Maar nu, sinds ik jou ken, is alles een beetje verandert.
Ik vind het heerlijk om voor je te koken, zeker als je nadien zegt dat je het héérlijk vond. Ik hou ervan om me in jouw bijzijn vrouwelijk te voelen. Op hoge hakken en met een kleedje.
Mijn ambitie blijft, maar met jou wil ik me misschien wel settelen. Wij twee en met jou misschien wel kindjes.
Al is dat allemaal nog verre toekomst.
Speciaal voor jou kuis ik mijn kot, steek ik de kaarsjes aan en hou ik mijn ogen open om naar je verhalen te luisteren ook al ben ik doodop.
Je geeft me veel. Maar ik krijg niet genoeg van je!
Maar nu, sinds ik jou ken, is alles een beetje verandert.
Ik vind het heerlijk om voor je te koken, zeker als je nadien zegt dat je het héérlijk vond. Ik hou ervan om me in jouw bijzijn vrouwelijk te voelen. Op hoge hakken en met een kleedje.
Mijn ambitie blijft, maar met jou wil ik me misschien wel settelen. Wij twee en met jou misschien wel kindjes.
Al is dat allemaal nog verre toekomst.
Speciaal voor jou kuis ik mijn kot, steek ik de kaarsjes aan en hou ik mijn ogen open om naar je verhalen te luisteren ook al ben ik doodop.
Je geeft me veel. Maar ik krijg niet genoeg van je!
dinsdag 4 november 2008
Maandagavond
Maandagavond. Rond een uur of vijf. 't Wordt al een beetje donker. De wind waait hard. Ik stap van mijn werk naar de metro. Met een hoofd dat nog vol zit met werk. Gedachten aan werk. Over werk. Mijn werk.
Maar ook geadachten aan jou. Over jou. Mijn jij.
Ik kan enkel denken 'shit, ik ben écht verliefd op die gast'.
Maar ook geadachten aan jou. Over jou. Mijn jij.
Ik kan enkel denken 'shit, ik ben écht verliefd op die gast'.
dinsdag 21 oktober 2008
6 things about me
Blijkbaar ben ik getagged, en wel door Antoon http://www.ntone.be en nu moet 6 onbelangrijke dingen over mezelf vertellen (God, er zijn er zoveel...).
1) Ik draag al-tijd zwarte sokken
2) Ik heb een nep i-phone (jawel, de hi-phone)
3) Ik loop sinds kort rond op hakken (en geen kleintjes, nee)
4) Ik ben mijn haar aan 't laten groeien
5) 't Schijnt dat ik vaak 'neen' 'ja' en 'ikweetni' zeg
6) Ik ben 64 dagen samen met mijn vriendje
1) Ik draag al-tijd zwarte sokken
2) Ik heb een nep i-phone (jawel, de hi-phone)
3) Ik loop sinds kort rond op hakken (en geen kleintjes, nee)
4) Ik ben mijn haar aan 't laten groeien
5) 't Schijnt dat ik vaak 'neen' 'ja' en 'ikweetni' zeg
6) Ik ben 64 dagen samen met mijn vriendje
dinsdag 14 oktober 2008
Meer gevoel
Mag ik zeggen dat de eerste onstuimigste verliefdheid over is? Ik moet u niet meer constant smsjes sturen, ik moet er ook geen constant ontvangen. Ik sta niet meer te bibberen op mijn benen als ik u ga zien. Ik denk niet meer heel den tijd dat ge mijn hart gaat breken, zelfs niet meer als ge een half uur te laat arriveert.
Ik kan 3 dagen overleven zonder u te zien.
In ’t begin toen ik dit voelde, had ik schrik. Schrik dat mijn verliefdheid over was.
Maar als ge in mijn ogen kijkt, mij vastneemt. Als ge met me babbelt of mopjes maakt. Dat weet ik dat het zonder u pijn zou doen. Wanneer ik mij bedenk dat ik het zonder u zou moeten doen, zijn dat gedachten die ik liever ni heb.
Ik ben nog steeds blij met uw berichtjes en telefoontjes. K straal wanneer ik u ga zien en ge zijt de hele dag in mijn gedachten. Ik kàn overleven als ik u 3 dagen ni zie, maar ’t liefste van al zou ik u elke dag wakker kussen en ‘slaapzacht’ zeggen.
En ik wéét dat mijn verliefdheid niet over is, dat dit alles tussen ons maar net begonnen is. Maar het onzekere, het prille is eraf. Maar heeft plaats gemaakt voor zoveel meer.
Voor diepgaande babbels, voor zachte aanrakingen, voor blikken van verstandhouding, voor gewoontes die je van elkaar kent. Voor stabiliteit, voor rust in mijn hoofd, voor zoveel dingen die ik nog met je wil doen.
Ik mag dus zeggen dat de onstuimigste verliefdheid over is. Maar er is zoveel meer gevoel in de plaats.
Ik kan 3 dagen overleven zonder u te zien.
In ’t begin toen ik dit voelde, had ik schrik. Schrik dat mijn verliefdheid over was.
Maar als ge in mijn ogen kijkt, mij vastneemt. Als ge met me babbelt of mopjes maakt. Dat weet ik dat het zonder u pijn zou doen. Wanneer ik mij bedenk dat ik het zonder u zou moeten doen, zijn dat gedachten die ik liever ni heb.
Ik ben nog steeds blij met uw berichtjes en telefoontjes. K straal wanneer ik u ga zien en ge zijt de hele dag in mijn gedachten. Ik kàn overleven als ik u 3 dagen ni zie, maar ’t liefste van al zou ik u elke dag wakker kussen en ‘slaapzacht’ zeggen.
En ik wéét dat mijn verliefdheid niet over is, dat dit alles tussen ons maar net begonnen is. Maar het onzekere, het prille is eraf. Maar heeft plaats gemaakt voor zoveel meer.
Voor diepgaande babbels, voor zachte aanrakingen, voor blikken van verstandhouding, voor gewoontes die je van elkaar kent. Voor stabiliteit, voor rust in mijn hoofd, voor zoveel dingen die ik nog met je wil doen.
Ik mag dus zeggen dat de onstuimigste verliefdheid over is. Maar er is zoveel meer gevoel in de plaats.
woensdag 8 oktober 2008
Opa
De laatste dagen keren mijn gedachten automatisch terug naar jou. Ik neem regelmatiger je doodsprentje nog eens vast. Kijk vaker naar de foto op de kast.
't Is een jaar geleden dat je gezondheid aanzienlijk achteruit ging. Je haar begon uit te vallen, je werd steeds maar magerder. Er bleef weinig over van de sterke opa die ik 19 jaar had gekend. Je dronk geen Palmkes meer, sigaren bleven uit je mond.
Wandelen deed je niet meer, je was gekluisterd aan je rolstoel.
't Zal ook ongeveer een jaar geleden zijn dat ik je voor 't laatst levend zag. En God, wat voel ik me soms nog schuldig dat ik je niet vaker ben komen bezoeken. Niet enkel die laatste weken, maar eigenlijk heel mijn leven.
Maar je was zo sterk, en ik dacht dat je er altijd ging zijn. Dat er nog genoeg tijd was voor alle vragen die ik je wilde stellen, voor alle verhalen die ik nog van je wilde horen.
Tijd om een grootvader te hebben, en om kleinkind te zijn.
Over zes weken zal je een jaar dood zijn.
En ik mis je nog steeds.
't Is een jaar geleden dat je gezondheid aanzienlijk achteruit ging. Je haar begon uit te vallen, je werd steeds maar magerder. Er bleef weinig over van de sterke opa die ik 19 jaar had gekend. Je dronk geen Palmkes meer, sigaren bleven uit je mond.
Wandelen deed je niet meer, je was gekluisterd aan je rolstoel.
't Zal ook ongeveer een jaar geleden zijn dat ik je voor 't laatst levend zag. En God, wat voel ik me soms nog schuldig dat ik je niet vaker ben komen bezoeken. Niet enkel die laatste weken, maar eigenlijk heel mijn leven.
Maar je was zo sterk, en ik dacht dat je er altijd ging zijn. Dat er nog genoeg tijd was voor alle vragen die ik je wilde stellen, voor alle verhalen die ik nog van je wilde horen.
Tijd om een grootvader te hebben, en om kleinkind te zijn.
Over zes weken zal je een jaar dood zijn.
En ik mis je nog steeds.
maandag 29 september 2008
Koesteren
Ik koester.
Ik koester de momenten waarop we hand in hand door het park wandelen.
Omgeven door blije gezichten die van de najaarszon genieten.
Ik koester de momenten waarop we samen op een bank zitten. Hoe we babbelen over alles en niets.
Hoe we vertellen over ons droomhuis, droomomgeving. En hoe ik jou automatisch mee op dat lijstje zet.
Ik koester de momenten waarop we samen in de zon zitten, op een terras.
Hoe je mij de wijn laat kiezen en laat proeven.
Ik koester de momenten waarop je vertelt dat je me een schone madam vindt.
De momenten waarop je mijn hand vast neemt, me streelt, me zoent.
Ik koester de momenten waarop je straalt, omdat je maten zich bijvoegen aan onze tafels. Hoe je met hen praat, grappen vertelt en herinneringen ophaalt.
Hoe je me terwijl streelt en zoent.
Ik koester de manier waarop je me op tijd naar huis brengt omdat ik ’s anderdaags vroeg op moet.
Ik koester jou.
Ik koester de momenten waarop we hand in hand door het park wandelen.
Omgeven door blije gezichten die van de najaarszon genieten.
Ik koester de momenten waarop we samen op een bank zitten. Hoe we babbelen over alles en niets.
Hoe we vertellen over ons droomhuis, droomomgeving. En hoe ik jou automatisch mee op dat lijstje zet.
Ik koester de momenten waarop we samen in de zon zitten, op een terras.
Hoe je mij de wijn laat kiezen en laat proeven.
Ik koester de momenten waarop je vertelt dat je me een schone madam vindt.
De momenten waarop je mijn hand vast neemt, me streelt, me zoent.
Ik koester de momenten waarop je straalt, omdat je maten zich bijvoegen aan onze tafels. Hoe je met hen praat, grappen vertelt en herinneringen ophaalt.
Hoe je me terwijl streelt en zoent.
Ik koester de manier waarop je me op tijd naar huis brengt omdat ik ’s anderdaags vroeg op moet.
Ik koester jou.
woensdag 24 september 2008
Verkleinen?!
Het wiebelt en schokt wanneer ge aan het sporten zijt, het belemmert uw zicht op de tippen van uw tenen.
Mannen praten ertegen alsof uw gezicht dààr staat en als dat zo zou zijn, dan zouden ze inderdaad recht in uw ogen kijken.
Absoluut, t gaat hier over borsten. En wel over de mijne.
Ze zijn te groot. T wiebelt dus echt bij t sporten, en ik kan inderdaad niet goed zien of die nagellak nu al van mijn teennagels is. En het is dan ook al meerdere keren gebeurd dat mannen denken dat ik een wandelend paar borsten ben.
Nuja, met bovenstaanden feiten zou ik allemaal nog kunnen leven. Maar ik voel me er onzeker door, en lelijk.
Als ik bh's ga kopen, heb ik met geluk keuze uit drie modellen. En meestal ni de meest trendy modellen. Ze zitten me in de weg bij t-shirts passen. Bikini's zijn er niet voor gemaakt en tis méér dan een handjevol.
En daarmee heb ik een besluit genomen!
Ik laat ze verkleinen! 't Vriendje, de mama en de papa, de vriendinnen...ze hebben er allemaal begrip voor. Nu ist wachten op de papieren van de mutualiteit en de meteamorfose kan beginnen!
Duimen jullie mee voor een geslaagd resultaat?
Mannen praten ertegen alsof uw gezicht dààr staat en als dat zo zou zijn, dan zouden ze inderdaad recht in uw ogen kijken.
Absoluut, t gaat hier over borsten. En wel over de mijne.
Ze zijn te groot. T wiebelt dus echt bij t sporten, en ik kan inderdaad niet goed zien of die nagellak nu al van mijn teennagels is. En het is dan ook al meerdere keren gebeurd dat mannen denken dat ik een wandelend paar borsten ben.
Nuja, met bovenstaanden feiten zou ik allemaal nog kunnen leven. Maar ik voel me er onzeker door, en lelijk.
Als ik bh's ga kopen, heb ik met geluk keuze uit drie modellen. En meestal ni de meest trendy modellen. Ze zitten me in de weg bij t-shirts passen. Bikini's zijn er niet voor gemaakt en tis méér dan een handjevol.
En daarmee heb ik een besluit genomen!
Ik laat ze verkleinen! 't Vriendje, de mama en de papa, de vriendinnen...ze hebben er allemaal begrip voor. Nu ist wachten op de papieren van de mutualiteit en de meteamorfose kan beginnen!
Duimen jullie mee voor een geslaagd resultaat?
donderdag 18 september 2008
Jij en mijn gemis
En soms zie ik je enkele dagen niet. Door omstandigheden, door t werk.
En dan mis ik je.
Natuurlijk mis ik je dan.
Ik mis dan al die kleine dingen. Kleine dingen die ervoor gezorgd hebben dat ik verliefd op je werd. Dat ik langzaam de stap durfde te zetten om je toe te laten. Om tegen vrienden en familie over je te vertellen.
Dan mis ik de manier waarop je me 'crazy woman' noemt. De manier waarop je hand op mijn dijen rust tijdens 't rijden. De manier waarop je me aankijkt. Of juist de manier waarop je je ogen sluit wanneer ik je kus.
Dan mis ik je galante zelf. Die voor mij de koffer opendoet, die mijn eten betaalt, die mij verwent. Dan mis ik de manier waarop je de deur open houdt.
Dan mis ik je stoere zelf. De manier waarop je duidelijk maakt dat je blij bent met mij. De manier waarop je je kleedt. Hoe je rookt, hoe je praat.
En dan zie ik je enkele dagen niet. En God, wat mis ik je dan.
Maar ik ben blij dat ik dan al die kleine dingen mis.
En ik wil niet dat ze ooit vanzelfsprekend worden.
Ik wil elke dag dankbaar zijn omdat ik je heb.
En dan mis ik je.
Natuurlijk mis ik je dan.
Ik mis dan al die kleine dingen. Kleine dingen die ervoor gezorgd hebben dat ik verliefd op je werd. Dat ik langzaam de stap durfde te zetten om je toe te laten. Om tegen vrienden en familie over je te vertellen.
Dan mis ik de manier waarop je me 'crazy woman' noemt. De manier waarop je hand op mijn dijen rust tijdens 't rijden. De manier waarop je me aankijkt. Of juist de manier waarop je je ogen sluit wanneer ik je kus.
Dan mis ik je galante zelf. Die voor mij de koffer opendoet, die mijn eten betaalt, die mij verwent. Dan mis ik de manier waarop je de deur open houdt.
Dan mis ik je stoere zelf. De manier waarop je duidelijk maakt dat je blij bent met mij. De manier waarop je je kleedt. Hoe je rookt, hoe je praat.
En dan zie ik je enkele dagen niet. En God, wat mis ik je dan.
Maar ik ben blij dat ik dan al die kleine dingen mis.
En ik wil niet dat ze ooit vanzelfsprekend worden.
Ik wil elke dag dankbaar zijn omdat ik je heb.
woensdag 3 september 2008
Ge zijt nen echte man
Ge zijt nen echte man
Ge zijt nen echte man omdat mijn kot nog rommeliger is als ge vertrek, ge zijt nen echte man door de manier waarop ge uw sigaret vasthoudt en er nen trek van neemt
Door de manier waarop ge over de autosnelweg rijdt en de manier waarop ge schakelt
Ge zijt nen echte man wanneer ge uw hand op mijn poep legt en er even in knijpt
Door de manier waarop ge naar me kijkt als er een stuk bloot vlees te zien is
Ge zijt nen echte vent door 't feit da ge graag voetbal ziet en spellekes speelt
Ge zijt nen echte man omda door al die typische-mannen-houdingen altijd een beetje tederheid doorschemert.
Omda ge uw hand op mijn been legt als ge rijdt, omda ge me altijd wel ergens vasthoudt.
Omda ge me poppemie noemt
Ge zijt teder wanneer ge me zoent en knuffelt
Wanneer ge me thuis brengt en wanneer ge smst da ge zelf veilig zijt aangekomen
Ge zijt nen echte man
Ge zijt mijne man
Ge zijt nen echte man omdat mijn kot nog rommeliger is als ge vertrek, ge zijt nen echte man door de manier waarop ge uw sigaret vasthoudt en er nen trek van neemt
Door de manier waarop ge over de autosnelweg rijdt en de manier waarop ge schakelt
Ge zijt nen echte man wanneer ge uw hand op mijn poep legt en er even in knijpt
Door de manier waarop ge naar me kijkt als er een stuk bloot vlees te zien is
Ge zijt nen echte vent door 't feit da ge graag voetbal ziet en spellekes speelt
Ge zijt nen echte man omda door al die typische-mannen-houdingen altijd een beetje tederheid doorschemert.
Omda ge uw hand op mijn been legt als ge rijdt, omda ge me altijd wel ergens vasthoudt.
Omda ge me poppemie noemt
Ge zijt teder wanneer ge me zoent en knuffelt
Wanneer ge me thuis brengt en wanneer ge smst da ge zelf veilig zijt aangekomen
Ge zijt nen echte man
Ge zijt mijne man
donderdag 28 augustus 2008
Eerste schooldag
Het hangt in de lucht, het is niet meer te ontkennen. De eerste schooldag komt er alweer bijna aan. Moeders die hun kinderen nog snel van nieuwe kledij en schoeisel willen voorzien. Mappen, kaftpapier en pennen verdwijnen uit de rekken.
Opeens lééft Leuven terug. De eerste studenten wandelen terug door de straten. Er is 's nachts weer lawaai op straat. De inschrijvingszakken van de KUL dansen bijna om je oren. Koten worden leeg gemaakt en door anderen weer gevuld.
En ik ben blij dat ik geen student meer ben. Niet onwennigers dan een eerste schooldag. Of je nu kleuter, puber of student bent. Hoe zal het gaan, welke onbekenden kom je tegen en welke oude bekenden zijn dan weer verdwenen?
Wat zullen ze vinden van je nieuwe boekentas en goh, zullen ze me nog wel leuk vinden?
Weer een nieuwe school, weer een massa nieuwe gezichten.
Nee, ik hield er niet van. Van die eerste schooldag? De dag ervoor vloeiden er gegarandeerd traantjes.
Opeens lééft Leuven terug. De eerste studenten wandelen terug door de straten. Er is 's nachts weer lawaai op straat. De inschrijvingszakken van de KUL dansen bijna om je oren. Koten worden leeg gemaakt en door anderen weer gevuld.
En ik ben blij dat ik geen student meer ben. Niet onwennigers dan een eerste schooldag. Of je nu kleuter, puber of student bent. Hoe zal het gaan, welke onbekenden kom je tegen en welke oude bekenden zijn dan weer verdwenen?
Wat zullen ze vinden van je nieuwe boekentas en goh, zullen ze me nog wel leuk vinden?
Weer een nieuwe school, weer een massa nieuwe gezichten.
Nee, ik hield er niet van. Van die eerste schooldag? De dag ervoor vloeiden er gegarandeerd traantjes.
maandag 25 augustus 2008
Love is in the heart
Ik voel me begeerd door je kussen, veilig onder je aanrakingen. Ik ben graag bij jou. Ik voel me vrouw door je hand op mijn poep, ik voel me een verliefd pubermeisje omdat ik in je gezelschap steeds moet giechelen.
Ik voel me volwassen als ik hand in hand met je door de straten loop, ik voel me kind omdat ik de uren aftel tot ik je weer zie.
Ik voel me zelfzeker omdat ik van jou ben, en jij van mij.
Maar tussen al deze gevoelens door voel ik me soms ook gewoon ontzettend bang. Bang om nog eens gekwetst te worden en bang om alleen gelaten te worden. Bang om me eindelijk weer eens te binden en dan los gelaten te worden.
Bang om aan iedereen te vertellen dat ik verliefd ben en nog banger om nadien te moeten vertellen dat ik weer alleen ben.
Al probeer ik te genieten, van jouw aandacht en lieve woorden. Van de vlinders en je blik. Ik geniet van je kussen en je aanrakingen. Van de tikjes op mijn poep.
Ik ben dus verliefd.
Ik voel me volwassen als ik hand in hand met je door de straten loop, ik voel me kind omdat ik de uren aftel tot ik je weer zie.
Ik voel me zelfzeker omdat ik van jou ben, en jij van mij.
Maar tussen al deze gevoelens door voel ik me soms ook gewoon ontzettend bang. Bang om nog eens gekwetst te worden en bang om alleen gelaten te worden. Bang om me eindelijk weer eens te binden en dan los gelaten te worden.
Bang om aan iedereen te vertellen dat ik verliefd ben en nog banger om nadien te moeten vertellen dat ik weer alleen ben.
Al probeer ik te genieten, van jouw aandacht en lieve woorden. Van de vlinders en je blik. Ik geniet van je kussen en je aanrakingen. Van de tikjes op mijn poep.
Ik ben dus verliefd.
woensdag 20 augustus 2008
Met u
Ja, t zijt gij waar ik aan denk als ik opsta
en t zijt gij waar ik aan denk als ik wakker word
T zijt gij da ik wil vastpakken als er moeilijke momenten zijn en uw hand wil ik vasthouden als ik door de straten wandel
Tis aan u da'k denk als de zoveelste tante vraagt of ik nog geen vriendje heb
En tis dan ook met u da'k op het volgende familiefeestje wil binnen wandelen, zodat die tantes eindelijk ophiuden met zeuren over vriendjes en over hunne jonge tijd
Tis met u da'k dan wil babbelen, en tis u da'k dan aan iedereen wil laten zien
Tis u da'k wil kussen, en tis door u da'k wil gekust worden als ik ga slapen en als ge me wakker maakt. Tis door u da'k gekust wil worden in t midden van straat en op elk moment dat eigenlijk ni zou mogen.
Door u wil ik geknuffeld worden als ik aan t koken ben en op uwe schoot wil ik in slaap vallen voor de tv.
Tis dan ook met u da'k naar de cinema wil gaan en in de popcorn grabbelen, om daar uw hand te vinden en er eventjes in te knijpen.
Tis met u da'k op café wil gaan en teveel drinken zodat we de hele nacht blijven filosoferen over t leven om tot de conclusie te komen dat het er eigenlijk helemaal ni toe doet zolang ge maar gelukkig zijt
En tis bij u da'k me veilig wil voelen, tis me u da'k wil vrijen..gedaan met de avontuurtjes.
Tis met u da'k oud wil worden
En weetge, misschien wil ik met u wél kindjes...
en t zijt gij waar ik aan denk als ik wakker word
T zijt gij da ik wil vastpakken als er moeilijke momenten zijn en uw hand wil ik vasthouden als ik door de straten wandel
Tis aan u da'k denk als de zoveelste tante vraagt of ik nog geen vriendje heb
En tis dan ook met u da'k op het volgende familiefeestje wil binnen wandelen, zodat die tantes eindelijk ophiuden met zeuren over vriendjes en over hunne jonge tijd
Tis met u da'k dan wil babbelen, en tis u da'k dan aan iedereen wil laten zien
Tis u da'k wil kussen, en tis door u da'k wil gekust worden als ik ga slapen en als ge me wakker maakt. Tis door u da'k gekust wil worden in t midden van straat en op elk moment dat eigenlijk ni zou mogen.
Door u wil ik geknuffeld worden als ik aan t koken ben en op uwe schoot wil ik in slaap vallen voor de tv.
Tis dan ook met u da'k naar de cinema wil gaan en in de popcorn grabbelen, om daar uw hand te vinden en er eventjes in te knijpen.
Tis met u da'k op café wil gaan en teveel drinken zodat we de hele nacht blijven filosoferen over t leven om tot de conclusie te komen dat het er eigenlijk helemaal ni toe doet zolang ge maar gelukkig zijt
En tis bij u da'k me veilig wil voelen, tis me u da'k wil vrijen..gedaan met de avontuurtjes.
Tis met u da'k oud wil worden
En weetge, misschien wil ik met u wél kindjes...
zondag 17 augustus 2008
Lief metekind
Lieve Lien,
Toen mijn gedachten de laatste dagen naar jou gingen, kon ik enkel bedenken dat je 3 jaar geleden nog veilig in de buik zat. En je hebt langer dan voorzien op je laten wachten. 17 augustus 2005, toen was je er eindelijk.
Toen werd ik meter. Jij metekind. Mijn metekind. Mijn lief metekind.
3 jaar geleden zat je dus nog veilig in de buik bij je mama. Ik heb toen veel tegen je gepraat. Soms luidop, soms in stilte.
Ik wou je zoveel vertellen, beschermen misschien. Want eenmaal uit die veilige bolster komen de invloeden op je af. Is er niemand meer die je voor honderd percent kan beschermen.
Loslaten, noemen ze dat zeker?
En nu ben je drie. Heb je al een deel van de wereld leren kennen. Heeft de wereld jou leren kennen. Je hebt leren rollen, zitten, kruipen, wandelen, springen, rennen. En logisch dan dat je af en toe eens viel. Maar je stond op. Een kusje erop en weer doorgaan.
Je bent zindelijk geworden, zus geworden, je gaat naar school.
Maar meer nog: je weet wanneer je braaf moet zijn, wanneer je sorry moet zeggen, je weet wanneer iemand verdrietig is. Je voelt wanneer er ruzie is, wanneer je maar beter op je tellen past.
3 al, je wordt groot..dat is aan alles te merken. Wat je zegt, wat je kan, hoe je jezelf uitdrukt, ...
3 al, toch nog een beetje klein, dat is soms te merken. Hoe je soms nog hulp nodig hebt, of op je mama roept, hoe je oogjes soms zomaar toevallen,...
3 al, maar voor altijd mijn lief metekind.
Toen mijn gedachten de laatste dagen naar jou gingen, kon ik enkel bedenken dat je 3 jaar geleden nog veilig in de buik zat. En je hebt langer dan voorzien op je laten wachten. 17 augustus 2005, toen was je er eindelijk.
Toen werd ik meter. Jij metekind. Mijn metekind. Mijn lief metekind.
3 jaar geleden zat je dus nog veilig in de buik bij je mama. Ik heb toen veel tegen je gepraat. Soms luidop, soms in stilte.
Ik wou je zoveel vertellen, beschermen misschien. Want eenmaal uit die veilige bolster komen de invloeden op je af. Is er niemand meer die je voor honderd percent kan beschermen.
Loslaten, noemen ze dat zeker?
En nu ben je drie. Heb je al een deel van de wereld leren kennen. Heeft de wereld jou leren kennen. Je hebt leren rollen, zitten, kruipen, wandelen, springen, rennen. En logisch dan dat je af en toe eens viel. Maar je stond op. Een kusje erop en weer doorgaan.
Je bent zindelijk geworden, zus geworden, je gaat naar school.
Maar meer nog: je weet wanneer je braaf moet zijn, wanneer je sorry moet zeggen, je weet wanneer iemand verdrietig is. Je voelt wanneer er ruzie is, wanneer je maar beter op je tellen past.
3 al, je wordt groot..dat is aan alles te merken. Wat je zegt, wat je kan, hoe je jezelf uitdrukt, ...
3 al, toch nog een beetje klein, dat is soms te merken. Hoe je soms nog hulp nodig hebt, of op je mama roept, hoe je oogjes soms zomaar toevallen,...
3 al, maar voor altijd mijn lief metekind.
woensdag 13 augustus 2008
De Metro
'Bent ge naar Rock Werchter geweest?'. Ik hoor deze vraag in gebrekkig Nederlands mijn oor binnen sijpelen. Ik versta het maar half, want de muziek van iPod loeit staalhard in mijn oren. 'Wablieft?' vraag ik beleefd.
Er zit een meisje naast mij, op de metro, van een jaar of 17. Ze kijkt me vol enthousiasme en verwachtingsvol aan.
'Jaja' zeg ik. Wat overrompeld. De metro, Brussel, België.
Daar spreken onbekenden toch niet tegen elkaar? Allemaal een stuurs gezicht, muziek in de oren, ogen die een boek lezen of gewoon gefixeerd zijn op een punt in de verte.
Ook ik.
Ze vraagt of het leuk was, wie ik allemaal heb gezien. Ik antwoord. Weet mezelf niet echt een houding te geven en stop mijn oortjes dan maar terug waar ze horen. Een paar haltes laten moet ze afstappen. Ze schenkt me nog een brede, welgemeende glimlach.
En dan komt bij mij de vraag: waarom babbelen onbekenden niet meer tegen elkaar? Waarom zeggen we amper nog hallo tegen onze buren?
Waarom babbel ik zelf niet op de metro? Is het uit schrik om geen antwoord terug te krijgen, schrik ommijn uitleg in het Frans te moeten doen?
Je ne sais pas.
Maar eigenlijk voel ik wel een beetje spijt, want zo wou ik helemaal niet zijn.
Er zit een meisje naast mij, op de metro, van een jaar of 17. Ze kijkt me vol enthousiasme en verwachtingsvol aan.
'Jaja' zeg ik. Wat overrompeld. De metro, Brussel, België.
Daar spreken onbekenden toch niet tegen elkaar? Allemaal een stuurs gezicht, muziek in de oren, ogen die een boek lezen of gewoon gefixeerd zijn op een punt in de verte.
Ook ik.
Ze vraagt of het leuk was, wie ik allemaal heb gezien. Ik antwoord. Weet mezelf niet echt een houding te geven en stop mijn oortjes dan maar terug waar ze horen. Een paar haltes laten moet ze afstappen. Ze schenkt me nog een brede, welgemeende glimlach.
En dan komt bij mij de vraag: waarom babbelen onbekenden niet meer tegen elkaar? Waarom zeggen we amper nog hallo tegen onze buren?
Waarom babbel ik zelf niet op de metro? Is het uit schrik om geen antwoord terug te krijgen, schrik ommijn uitleg in het Frans te moeten doen?
Je ne sais pas.
Maar eigenlijk voel ik wel een beetje spijt, want zo wou ik helemaal niet zijn.
donderdag 7 augustus 2008
Randgeval
Wat gebeurt er als je de grenslijn overschrijdt,
dat dunne lijntje dat een ander intuïtief vermijdt?
Wat als je alleen nog wit ziet en zwart,
als als het grijs vervaagt, meedogenloos verhardt?
Wat als je leeft op het scherp van de snee,
huil je dan alleen of huilt de wereld met je mee?
Hoe verkronkeld moet je denken zijn,
hoe eenzaam, hoe wanhopig moet je zijn
opdat je pijn bestrijdt met pijn?
Majan
Zelfverwonding: hoe ga je ermee om
Laurence Claes, Walter Vandereycken
dat dunne lijntje dat een ander intuïtief vermijdt?
Wat als je alleen nog wit ziet en zwart,
als als het grijs vervaagt, meedogenloos verhardt?
Wat als je leeft op het scherp van de snee,
huil je dan alleen of huilt de wereld met je mee?
Hoe verkronkeld moet je denken zijn,
hoe eenzaam, hoe wanhopig moet je zijn
opdat je pijn bestrijdt met pijn?
Majan
Zelfverwonding: hoe ga je ermee om
Laurence Claes, Walter Vandereycken
zondag 3 augustus 2008
On-tine
Is het omdat ik veel liefde in mij heb, en bereid ben om het allemaal te geven? Is het omdat ik kàn openstaan, zelfs na al die slechte ervaringen?
Is het omdat ik soms ook bitter en verdomd rechtuit ben? Is het omdat ik pure seks uitstraal? Is het door de littekens die ik meedraag? Is het door de bevestiging die mijn gedachten nodig hebben? Of ben ik gewoon te lelijk, te stom te weetikveelwat?
Ik weet het niet. Op dit moment weet ik niet zo bijster veel. Ik kan je enkel met zekerheid vertellen dat het vanbinnen allemaal verwarrend aanvoelt.
En misschien is het gewoon tijd om me als een egel terug te trekken in de veiligheid van zijn stekels. Zodat er geen gevaarlijke, pijnlijke invloeden op me af kunnen komen. Zodat ik enkel blijf bij het bekende, het zekere.
Misschien moet ik maar even stoppen met dromen.
Ook al is dat zo on-tine.
Is het omdat ik soms ook bitter en verdomd rechtuit ben? Is het omdat ik pure seks uitstraal? Is het door de littekens die ik meedraag? Is het door de bevestiging die mijn gedachten nodig hebben? Of ben ik gewoon te lelijk, te stom te weetikveelwat?
Ik weet het niet. Op dit moment weet ik niet zo bijster veel. Ik kan je enkel met zekerheid vertellen dat het vanbinnen allemaal verwarrend aanvoelt.
En misschien is het gewoon tijd om me als een egel terug te trekken in de veiligheid van zijn stekels. Zodat er geen gevaarlijke, pijnlijke invloeden op me af kunnen komen. Zodat ik enkel blijf bij het bekende, het zekere.
Misschien moet ik maar even stoppen met dromen.
Ook al is dat zo on-tine.
dinsdag 29 juli 2008
Vakantie
Na een vlotte reis aangekomen in Forbach. Gezellig familiehotel, ruime kamer, zwembad én een infrarood sauna!
Zalig uitzicht vanuit de kamer, goede bedden en véél sla.
Paar keer Baden Baden bezocht, geweldig stadje. Gezellig stadscentrum met leuke winkeltjes, ouder stadsgedeelte en een rijke coté. Gek dat het onderscheids tussen plebs en de anderen daar nog echt bestaat. Terwijl t gewone volk langs de ene kant van de stroom loopt, zit het rijke volk in hun spierwitte kamerjassen te zonnen aan de andere kant.
Met de papa het museum 'les peintres sculpteurs' (http://http//www.relatio-europe.eu/strasbourg-europe/le-rhin-superieur/37-rhino-du-rhin-superieur/3906-peintres-et-sculpteurs-au-musee-frieder-burda-de-baden-baden-)
bezocht.
Zaten mooie dingen tussen, was ook gelegen in een modern museum, voorzien van veel licht en veel plaats.
Ook Freiburg bezocht, heel wat dingen bezocht ginder. Onder andere een paar kerken. T viel me op da die veen 'strakker' zijn ingericht dan de kerken die we hier meestal kennen. En t water liep daar door heel de stad, wel grappig.
Verder nog naar Strasbourg geweest. AAngezien onze papa daar zo'n 20 jaar 3maand per jaar heeft doorgebracht, was er heel wat te zien. En gek eigenlijk om dat stukje van zijn leven ginder te zien. Maar wel fijn.
Verder veel gewandeld, prachtige natuur gezien, goed gegeten en genoten. En wat rust gevonden in t koppeke!
En ohja het beeld van de 'dikke Duitser met witte sokken in zen sandalen. Pint in de hene hand en worst in de andere' is wel degelijk verdwenen nu! Die mensen zijn vriendelijk! En proper!
Enkele impressies:
Zalig uitzicht vanuit de kamer, goede bedden en véél sla.
Paar keer Baden Baden bezocht, geweldig stadje. Gezellig stadscentrum met leuke winkeltjes, ouder stadsgedeelte en een rijke coté. Gek dat het onderscheids tussen plebs en de anderen daar nog echt bestaat. Terwijl t gewone volk langs de ene kant van de stroom loopt, zit het rijke volk in hun spierwitte kamerjassen te zonnen aan de andere kant.
Met de papa het museum 'les peintres sculpteurs' (http://http//www.relatio-europe.eu/strasbourg-europe/le-rhin-superieur/37-rhino-du-rhin-superieur/3906-peintres-et-sculpteurs-au-musee-frieder-burda-de-baden-baden-)
bezocht.
Zaten mooie dingen tussen, was ook gelegen in een modern museum, voorzien van veel licht en veel plaats.
Ook Freiburg bezocht, heel wat dingen bezocht ginder. Onder andere een paar kerken. T viel me op da die veen 'strakker' zijn ingericht dan de kerken die we hier meestal kennen. En t water liep daar door heel de stad, wel grappig.
Verder nog naar Strasbourg geweest. AAngezien onze papa daar zo'n 20 jaar 3maand per jaar heeft doorgebracht, was er heel wat te zien. En gek eigenlijk om dat stukje van zijn leven ginder te zien. Maar wel fijn.
Verder veel gewandeld, prachtige natuur gezien, goed gegeten en genoten. En wat rust gevonden in t koppeke!
En ohja het beeld van de 'dikke Duitser met witte sokken in zen sandalen. Pint in de hene hand en worst in de andere' is wel degelijk verdwenen nu! Die mensen zijn vriendelijk! En proper!
Enkele impressies:
zondag 20 juli 2008
Holiday
Weg voor een weekje, 't Zwarte Woud in.
Veel rust, veel natuur, een beetje zon en lekkere wijn, meer moet da voor mij dus ni zijn
Al ben k ook wel bang dat k mezelf een paar keer ga tegen komen.
Maar heb mezelf beloofd om door dien zure appel heen te bijten en misschien zo een stapje dichter bij mezelf te komen.
Tot binnen een week!
Veel rust, veel natuur, een beetje zon en lekkere wijn, meer moet da voor mij dus ni zijn
Al ben k ook wel bang dat k mezelf een paar keer ga tegen komen.
Maar heb mezelf beloofd om door dien zure appel heen te bijten en misschien zo een stapje dichter bij mezelf te komen.
Tot binnen een week!
zaterdag 19 juli 2008
Drie jaar
Lief klein metekindje,
Toen je daarnet op mijn schoot zat met je hoofdje tegen mijn borstkas en je duim in je mond. Zodat je oogjes bijna toevallen je bijna verzonk in een diepe kinderslaap.
Toen kon ik me enkel afvragen wat er van je zou worden. Zou je binnen 2 jaar nog altijd op mijn schoot kruipen en lachen om mijn domme mopjes?
En binnen tien jaar, als je puber wordt? Kom je dan naar mij in plaats van naar je mama met al je kleine en grote probleempjes? Ben ik de eerste die het weet als je een buis hebt op je rapport, en vertel je mij je liefdesleven?Vertel je mij over je eerste kus, je eerste gebroken hart, je eerste twijfels in het leven?
En wat binnen twintig jaar? Mag ik dan getuige zijn op je trouw? Of meter van jouw kindje?En gaan we dan samen shoppen en naar de film? En roddelen we over heel de familie? En over onze venten?
Maar ik kon ook enkel hopen, lieve Lien. Dat je enkel het beste krijgt. De beste schoot en de beste mopjes.Maar evengoed de beste punten en de liefste vriendjes. En ik wou dat ik je kon beschermen. Tegen slechte vrienden en slechte liefjes. Tegen de twijfels van het leven. Als ik dat kon, wees maar zeker dat ik het deed. Maar misschien is dat nu net leven… vallen en opstaan. En leren uit je fouten. Of weigeren om eruit te leren.Wees maar zeker dat ik je wil begeleiden op deze weg, zodat ik kan voorkomen dat jij de fouten maakt die ik heb gemaakt.
En dan hoor ik je stemmetje: ‘gaan we spelen?’ en God, wat ben ik blij dat je nog maar drie bent!
Toen je daarnet op mijn schoot zat met je hoofdje tegen mijn borstkas en je duim in je mond. Zodat je oogjes bijna toevallen je bijna verzonk in een diepe kinderslaap.
Toen kon ik me enkel afvragen wat er van je zou worden. Zou je binnen 2 jaar nog altijd op mijn schoot kruipen en lachen om mijn domme mopjes?
En binnen tien jaar, als je puber wordt? Kom je dan naar mij in plaats van naar je mama met al je kleine en grote probleempjes? Ben ik de eerste die het weet als je een buis hebt op je rapport, en vertel je mij je liefdesleven?Vertel je mij over je eerste kus, je eerste gebroken hart, je eerste twijfels in het leven?
En wat binnen twintig jaar? Mag ik dan getuige zijn op je trouw? Of meter van jouw kindje?En gaan we dan samen shoppen en naar de film? En roddelen we over heel de familie? En over onze venten?
Maar ik kon ook enkel hopen, lieve Lien. Dat je enkel het beste krijgt. De beste schoot en de beste mopjes.Maar evengoed de beste punten en de liefste vriendjes. En ik wou dat ik je kon beschermen. Tegen slechte vrienden en slechte liefjes. Tegen de twijfels van het leven. Als ik dat kon, wees maar zeker dat ik het deed. Maar misschien is dat nu net leven… vallen en opstaan. En leren uit je fouten. Of weigeren om eruit te leren.Wees maar zeker dat ik je wil begeleiden op deze weg, zodat ik kan voorkomen dat jij de fouten maakt die ik heb gemaakt.
En dan hoor ik je stemmetje: ‘gaan we spelen?’ en God, wat ben ik blij dat je nog maar drie bent!
donderdag 17 juli 2008
Mijn eerste stokje: zomerherinneringen
Mijn eerste stokje si, gegooid door http://www.ntone.be en direct eentje om in mijn geheugen te graven. Goed, hier gaan we dan...
- De zomer van '95.
Ik was toen welgeteld 7 jaar oud. We gingen dan altijd met het hele gezin (de mama, papa, 2 broers en 3 zussen) de bergen in. Met onze monovolume (toen die alleen nog maar gebruikt werd voor écht grote gezinnen) en een grote remorque. Dagen op voorhand kriebelde het bij mij al. Zak inpakken, lijstjes maken wat ik moest meenemen...
En dan 's nachts opstaan om een uur of 2 om te vertrekken.
Dat zijn voor mij echt zalige herinneringen. Met zen allen zingen in de auto, sandwichkes eten op een parking aan de autosnelweg, wandelen in de bergen etc.
Maar 't was ook een van die zomers die ik doorbracht met mijn buurmeisje. Van 's middags tot 's avonds samen buiten spelen. Schommelen, geheimpjes vertellen, ijsjes eten, giechelen. Tot je allebei een jaar of 14 wordt en beseft dat je uit elkaar groeit....
- De zomer van 2005.
Mijn eerste Werchter, oeh zo spannend. Zalige mensen leren kennen daar die nu nog altijd vrienden zijn. Leuke sfeer, goeie muziek, super gezelschap. Die zomer kon al niet meer stuk toen.
Marktrock, zee met vrienden en 't besef (of 't gedacht) dat de wereld aan je voeten ligt.
- De zomer van 2006.
Een zomer waar ik o zo lang naar had uitgekeken! Afgestudeerd van 't secundaire onderwijs! Een waaier van keuzemogelijkheden die je hebt. Werchter met het eerste écht serieuze vriendje, trouw van de zus, weekend Den Haag, Marktrock, ...
Al werd het vriendje een ex-vriendje en gebeurde er ook vreemde dingen... die zomer heeft me veel geleerd!
- De zomer van 2008.
Let's hope so!
- De zomer van '95.
Ik was toen welgeteld 7 jaar oud. We gingen dan altijd met het hele gezin (de mama, papa, 2 broers en 3 zussen) de bergen in. Met onze monovolume (toen die alleen nog maar gebruikt werd voor écht grote gezinnen) en een grote remorque. Dagen op voorhand kriebelde het bij mij al. Zak inpakken, lijstjes maken wat ik moest meenemen...
En dan 's nachts opstaan om een uur of 2 om te vertrekken.
Dat zijn voor mij echt zalige herinneringen. Met zen allen zingen in de auto, sandwichkes eten op een parking aan de autosnelweg, wandelen in de bergen etc.
Maar 't was ook een van die zomers die ik doorbracht met mijn buurmeisje. Van 's middags tot 's avonds samen buiten spelen. Schommelen, geheimpjes vertellen, ijsjes eten, giechelen. Tot je allebei een jaar of 14 wordt en beseft dat je uit elkaar groeit....
- De zomer van 2005.
Mijn eerste Werchter, oeh zo spannend. Zalige mensen leren kennen daar die nu nog altijd vrienden zijn. Leuke sfeer, goeie muziek, super gezelschap. Die zomer kon al niet meer stuk toen.
Marktrock, zee met vrienden en 't besef (of 't gedacht) dat de wereld aan je voeten ligt.
- De zomer van 2006.
Een zomer waar ik o zo lang naar had uitgekeken! Afgestudeerd van 't secundaire onderwijs! Een waaier van keuzemogelijkheden die je hebt. Werchter met het eerste écht serieuze vriendje, trouw van de zus, weekend Den Haag, Marktrock, ...
Al werd het vriendje een ex-vriendje en gebeurde er ook vreemde dingen... die zomer heeft me veel geleerd!
- De zomer van 2008.
Let's hope so!
woensdag 16 juli 2008
Gummy bears
Heerlijke foto's, maar he mag ik ze ook nog gewoon in mijn mond steken?
K weetnog da'k vroeger met de broer en de zus wedstrijd deed met die beertjes. In een minuut tijd om ter meeste beertjes gegeten hebben.
Gewoon doorslikken was de boodschap dus. Met maagpijn en een half verstopte lucvhtpijp als gevolg. Maar fier da'k was als ik eens gewonnen had.
Man, ik word oud...
dinsdag 15 juli 2008
Liefde
Weetge, als klein meisje denkt ge dat 'het' geluk bestaat. Da ge een droomvriendje vindt die u altijd begrijpt, die voor u zorgt zonder u te verwennen, die lief is maar ook af en toe is van zen oren maakt, da ge kindjes krijgt, leuk werk, veel geld en vooral geen zorgen.
En dan krijgt ge u eerste vriendje, en ge zijt er zo zeker van da hij t zal zijn waarmee ge op uw 60ste op den dijk loopt en samen pateekes zult eten. da ge samen kindjes krijgt en da die kindjes dan ook weer kindjes krijgen. en t lijkt of hij u begrijpt, maar eigenlijk verstaat hij er gene zak van. en ge denkt dat voor altijd is, maar eigenlijk wilt hij ook gewoon seks. zoals alle mannen. zoals het altijd al geweest is.
En ge geeft het hem, omda ge ni wilt ontgoochelen, omda ge volwassen wilt zijn, omda weet ik veel en dan laat hij u vallen, zomaar, zonder uitleg en ziet ge hem een week nadien me een ander kussen. en ge kunt alleen maar denken wa ge beter had kunnen doen. of wa ge ni had moeten doen. en ge gaat eraan kapot. ge snijdt, ge wordt voor de eerste keer depri.
ge denkt dat het nooit meer goe komt, da het teveel zeer doet om ooit nog maar aan iemand anders te kunnen denken. Maar ge geraakt er door, en ge wordt verliefd op iemand anders. en die ziet u ook wel zitten. en langzaam durft ge hopen dat hij het misschien is waarmee ge trouwt in een lang, wit kleed en da hij het is dat uw kindjes zal troosten.
Maar ge zijt o zo bang om gekwetst te worden da ge blokkeert. ge wilt hem zoveel vragen en zoveel zeggen maar als ge bij hem zijt zit uw keel toe. 't lijkt of ze uw strot toeknijpen.
en ge laat uw verliefdheid voor wa het is, ge laat het dood bloeden.
want dan wordt ge ni gekwetst, al hebt ge wel verdriet. omdat uw beeld nog maar eens bevestigd is.
en ge wilt alleen blijven, nooit meer iemand toelaten in uw leven. maar ge hebt zoveel liefde in u, en ge wilt iemand die u begrijpt. die u vast neemt als ge zegt da hij naar hel kan lopen. ge wilt begrepen worden als ge zegt da niemand u begrijpt. ge wilt hand in hand over straat lopen om aan al die andere klootzakken te laten zien da ge zelf ook gelukkig kunt zijn.
maar toch.. iets houdt u tegen
da beeld van vroeger da nimeer klopt, de pijn die gepaard ging met de liefde
die eerste foute ervaring, die ga nooit meer weg
nooit
nee, echt nooit
En dan krijgt ge u eerste vriendje, en ge zijt er zo zeker van da hij t zal zijn waarmee ge op uw 60ste op den dijk loopt en samen pateekes zult eten. da ge samen kindjes krijgt en da die kindjes dan ook weer kindjes krijgen. en t lijkt of hij u begrijpt, maar eigenlijk verstaat hij er gene zak van. en ge denkt dat voor altijd is, maar eigenlijk wilt hij ook gewoon seks. zoals alle mannen. zoals het altijd al geweest is.
En ge geeft het hem, omda ge ni wilt ontgoochelen, omda ge volwassen wilt zijn, omda weet ik veel en dan laat hij u vallen, zomaar, zonder uitleg en ziet ge hem een week nadien me een ander kussen. en ge kunt alleen maar denken wa ge beter had kunnen doen. of wa ge ni had moeten doen. en ge gaat eraan kapot. ge snijdt, ge wordt voor de eerste keer depri.
ge denkt dat het nooit meer goe komt, da het teveel zeer doet om ooit nog maar aan iemand anders te kunnen denken. Maar ge geraakt er door, en ge wordt verliefd op iemand anders. en die ziet u ook wel zitten. en langzaam durft ge hopen dat hij het misschien is waarmee ge trouwt in een lang, wit kleed en da hij het is dat uw kindjes zal troosten.
Maar ge zijt o zo bang om gekwetst te worden da ge blokkeert. ge wilt hem zoveel vragen en zoveel zeggen maar als ge bij hem zijt zit uw keel toe. 't lijkt of ze uw strot toeknijpen.
en ge laat uw verliefdheid voor wa het is, ge laat het dood bloeden.
want dan wordt ge ni gekwetst, al hebt ge wel verdriet. omdat uw beeld nog maar eens bevestigd is.
en ge wilt alleen blijven, nooit meer iemand toelaten in uw leven. maar ge hebt zoveel liefde in u, en ge wilt iemand die u begrijpt. die u vast neemt als ge zegt da hij naar hel kan lopen. ge wilt begrepen worden als ge zegt da niemand u begrijpt. ge wilt hand in hand over straat lopen om aan al die andere klootzakken te laten zien da ge zelf ook gelukkig kunt zijn.
maar toch.. iets houdt u tegen
da beeld van vroeger da nimeer klopt, de pijn die gepaard ging met de liefde
die eerste foute ervaring, die ga nooit meer weg
nooit
nee, echt nooit
zaterdag 12 juli 2008
I'm alone in my head
Where do you go, when you’re alone and in your head?
Why do they know you, is your story painted in red?
What do you see, what do you dream when you’re asleep?
What have they seen of you
Are you afraid of what’s been said?
And if time stood stillIf you won’t be your witness, no one ever will
Ik verdwaal in gedachten, kom zelden thuis in m'n hoofd wanneer ik alleen ben
Ik heb mijn verhaal zelf rood gekleurd, aderlating zoals dat heet
Dromen zijn al lang opgeborgen, ver weg in gesloten schuifjes
Mensen zien te weinig van mij
Ik ben enkel bang van wat gezegd gaat worden
En stond tijd maar stil
(omdat iemand toelaten niet meer gaat)
Why do they know you, is your story painted in red?
What do you see, what do you dream when you’re asleep?
What have they seen of you
Are you afraid of what’s been said?
And if time stood stillIf you won’t be your witness, no one ever will
Ik verdwaal in gedachten, kom zelden thuis in m'n hoofd wanneer ik alleen ben
Ik heb mijn verhaal zelf rood gekleurd, aderlating zoals dat heet
Dromen zijn al lang opgeborgen, ver weg in gesloten schuifjes
Mensen zien te weinig van mij
Ik ben enkel bang van wat gezegd gaat worden
En stond tijd maar stil
(omdat iemand toelaten niet meer gaat)
dinsdag 8 juli 2008
Werchter 2008
Lang naar uitgekeken. Vanaf vorige week dinsdag in de weer met tent opzetten, spullen zoeken, zak maken, gibberen, zenuwachtig zijn.
Woensdagnacht om half vier opgestaan, kleren aan en richting Werchter. Na een half uur stappen met loodzware zak, toch aan de camping A1 geraakt.
Tentje opgezet in de regen, wa gerust enzo. Wachtend op de eerste groepen.
Donderdag (wat ik zag)
- Air Traffic (Gosh; I love de zanger. Wat een stem, wat een mimiek, wat een looks en wat een optreden!). Ik ben vanaf nu officieel fan!
- Counting Crows
- Mika ( wat een show, wat een stem!)
- Lenny Kravitz
- Rem
Vrijdag
- Monza (kon me niet echt bekoren)
- Jay-Z (wa ne stomme vent)
- The Verve
- Zita Swoon ( mjam)
- Neil Young
- Moby (wa een feesjeeeee!)
Zaterdag
- The Hives
- Editors
- Kate Nash
En toen gingen we naar huis wegens omstandigheden.
Maar toch bedankt aan de leuke australiërs in de tent naast ons. Bedankt Katrien voor de fijne dagen.
Woensdagnacht om half vier opgestaan, kleren aan en richting Werchter. Na een half uur stappen met loodzware zak, toch aan de camping A1 geraakt.
Tentje opgezet in de regen, wa gerust enzo. Wachtend op de eerste groepen.
Donderdag (wat ik zag)
- Air Traffic (Gosh; I love de zanger. Wat een stem, wat een mimiek, wat een looks en wat een optreden!). Ik ben vanaf nu officieel fan!
- Counting Crows
- Mika ( wat een show, wat een stem!)
- Lenny Kravitz
- Rem
Vrijdag
- Monza (kon me niet echt bekoren)
- Jay-Z (wa ne stomme vent)
- The Verve
- Zita Swoon ( mjam)
- Neil Young
- Moby (wa een feesjeeeee!)
Zaterdag
- The Hives
- Editors
- Kate Nash
En toen gingen we naar huis wegens omstandigheden.
Maar toch bedankt aan de leuke australiërs in de tent naast ons. Bedankt Katrien voor de fijne dagen.
zondag 22 juni 2008
zaterdag 14 juni 2008
Anouk tells truth
Let's say I'm feeling better
Let's say I'm feeling fine
Let's say I gave you all I had
And now I'm out of time
And my best wasn't good enough
And now there's time to wonder
Now there's time to heal
Time to let it all come down
But I don't know what I feel
But it aches and it hurts and it burns
Oh it kills me
Tick, tock, you don't stop
You don't fade
You just stay
But I'll do it all again
Tick, tock, you don't stop
You don't fade
You just stay
But I'll do it all again
Now don't you call me
Once I really believed
There was nothing out there for the lost and lonely
But a voice in my head kept banging on my heart
Says you're not the only one
But it kills me
Tick, tock, you don't stop
You don't fade
You just stay
But I'll do it all again
Tick, tock, you don't stop
You don't fade
You just stay
But I'll do it all again
Lieve Tante Leen,
Ik heb zo met je te doen. Een kind moeten afgeven; dat hoort niet. Dat is tegen de wet van de natuur. Maar voor Willem geloof ik dat het beter is. De moed was op, de strijd gestreden, de kaarten verdeeld.
Ik heb bewondering voor je moed, je strijdlust.
En tranen rolden ook over mijn wangen, vanochtend. Ook al heb ik hem niet zo goed gekend. Al was het volgens mij een gevoelige, oprechte man. Een mooie man ook De woorden waren juist, de sfeer sereen, de mensen oprecht.
Ik wens je zoveel moed toe, zoveel sterkte en een stralende zon na deze donderwolken.
Geef Willem een mooie plaats in het bovenste schuifje van je herinneringen.
'slaapwel, willem
sorry
't is niks'
Let's say I'm feeling fine
Let's say I gave you all I had
And now I'm out of time
And my best wasn't good enough
And now there's time to wonder
Now there's time to heal
Time to let it all come down
But I don't know what I feel
But it aches and it hurts and it burns
Oh it kills me
Tick, tock, you don't stop
You don't fade
You just stay
But I'll do it all again
Tick, tock, you don't stop
You don't fade
You just stay
But I'll do it all again
Now don't you call me
Once I really believed
There was nothing out there for the lost and lonely
But a voice in my head kept banging on my heart
Says you're not the only one
But it kills me
Tick, tock, you don't stop
You don't fade
You just stay
But I'll do it all again
Tick, tock, you don't stop
You don't fade
You just stay
But I'll do it all again
Lieve Tante Leen,
Ik heb zo met je te doen. Een kind moeten afgeven; dat hoort niet. Dat is tegen de wet van de natuur. Maar voor Willem geloof ik dat het beter is. De moed was op, de strijd gestreden, de kaarten verdeeld.
Ik heb bewondering voor je moed, je strijdlust.
En tranen rolden ook over mijn wangen, vanochtend. Ook al heb ik hem niet zo goed gekend. Al was het volgens mij een gevoelige, oprechte man. Een mooie man ook De woorden waren juist, de sfeer sereen, de mensen oprecht.
Ik wens je zoveel moed toe, zoveel sterkte en een stralende zon na deze donderwolken.
Geef Willem een mooie plaats in het bovenste schuifje van je herinneringen.
'slaapwel, willem
sorry
't is niks'
vrijdag 6 juni 2008
Wanneer je
En het gaat er al lang niet meer om wiens schuld het was. Waar of wanneer het is gebeurd. Het doet er al lang niet meer toe waarom het is mis gegaan.
Het draait om het hier en nu. Over hoe ik me nu voel. En over de gevolgen.
Het voelt zoals duizend krassen op je ziel, als een zeurdige tandpijn. Het voelt als wanhoop en verdriet. Het voelt alsof je valt en je kan niet opstaan. Dan blijf je liggen en uiteindelijk neem je wel vrede met de onrust in je hoofd.
Want dat is iets zeker, iets vasts.
Maar gedachten blijven razen en je hoofd gaat bijna barsten. Je ziel voelt kneedbaar aan. Mensen krijgen wat ze willen, maar niet wat ze verdienen. Want ze verdienen minder dan je geeft en terug krijgen doe je niet.
Je ziel blijft bloeden.
Dan is het tijd voor actie. Niet terug kijken, vooral verder gaan. Geen vragen, antwoorden!
Het draait om het hier en nu. Over hoe ik me nu voel. En over de gevolgen.
Het voelt zoals duizend krassen op je ziel, als een zeurdige tandpijn. Het voelt als wanhoop en verdriet. Het voelt alsof je valt en je kan niet opstaan. Dan blijf je liggen en uiteindelijk neem je wel vrede met de onrust in je hoofd.
Want dat is iets zeker, iets vasts.
Maar gedachten blijven razen en je hoofd gaat bijna barsten. Je ziel voelt kneedbaar aan. Mensen krijgen wat ze willen, maar niet wat ze verdienen. Want ze verdienen minder dan je geeft en terug krijgen doe je niet.
Je ziel blijft bloeden.
Dan is het tijd voor actie. Niet terug kijken, vooral verder gaan. Geen vragen, antwoorden!
donderdag 29 mei 2008
Blink tells truth
I never thought I'd die alone
I laughed the loudest who'd have known?
I traced the cord back to the wall
No wonder it was never plugged in at all
I took my time, I hurried up
The choice was mine, I didn't think enough
I'm too depressed to go on
You'll be sorry when I'm gone
I never conquered, rarely came
Sixteen just held such better days
Days when I still felt alive
We couldn't wait to get outside
The world was wide, too late to try
The tour was over we'd survived
I couldn't wait till I got home
To pass the time in my room alone
I never thought I'd die alone
Another six months I'll be unknown
Give all my things to all my friends
You'll never step foot in my room again
You'll close it off, board it up
Remember the time that I spilled the cup
Of apple juice in the hall
Please tell mom this is not her fault
I never conquered, rarely came
Sixteen just held such better days
Days when I still felt alive
We couldn't wait to get outside
The world was wide, too late to try
The tour was over we'd survived
I couldn't wait till I got home
To pass the time in my room alone
I never conquered, rarely came
But tomorrow holds such better days
Days when I can still feel alive
When I can't wait to get outside
The world is wide, the time goes by
The tour is over, I've survived
I can't wait till I get home
To pass the time in my room alone
woensdag 14 mei 2008
Tijd
Geef me tijd,
om de plaatjes op de juiste plek te kleven
Geef me tijd,
om woorden in de juiste vorm te gieten
voor ik ze uitspreek
Geef me tijd,
om gedachten te laten uitrazen
Geef me tijd,
om te zijn
om de plaatjes op de juiste plek te kleven
Geef me tijd,
om woorden in de juiste vorm te gieten
voor ik ze uitspreek
Geef me tijd,
om gedachten te laten uitrazen
Geef me tijd,
om te zijn
zondag 4 mei 2008
I've got the music in me
Ken je het gevoel dat de wereld rondom jou enkel zwart en kil lijkt. Waardoor je wilt vluchten in je eigen wereld. Of ken je het gevoel wanneer vanbinnen alles juist aanvoelt en de wereld te klein is voor al dat gevoel? Ach, ik ken het. Al bijna uit mijn hoofd. Er is maar één remedie tegen:muziek.
Zo vaak kan ik de woorden niet vinden voor wat ik juist bedoel. Dan, opeens, geheel uit het niets rollen de woorden uit een beroemde mond. Beeld en woord smelten samen. Zo maken ze het geluk nog intenser of slijpen ze de scherpe kantjes van het verdriet weg.
Muziek is zoveel meer dan hetgeen waar je op danst op de plaatselijke scoutsfuif, het is meer dan wat vier dagen lang je oren binnensijpelt op een festival. Of dat is het toch voor mij.
Het is een manier van denken, noem het een manier van leven. Want wat je hoort, onthoud je. En wat je onthoudt, dat gebruik je. Er zitten dan ook zoveel herinneringen aan vast. Liefjes, verloren liefdes, begrafenissen, festivals, eerste gestolen zoenen en noem maar op. Het lijstje is waarschijnlijk ellendig lang. Misschien zorgt dat er wel net voor dat mensen zo aan muziek gehecht zijn.
Muziek is geluid, maar niet alle geluid is muziek. Teveel geluid zoals de honderden stemmen door elkaar op een bomvolle metro, daar word ik gek van. Of te weinig geluid; de dreigende stilte voor er kwetsende woorden worden gesproken. Vreselijk. Laat muziek maar zacht mijn oren binnensijpelen. Op mijn geluidssterkte, mijn gemoed. Dan is het meer van mij.
Tekst of muziek? Doe mij maar beide. Anders is het zoals een café zonder bier, een God zonder Jezus, een brand zonder vuur, een festival zonder, jawel, muziek, een trap zonder treden en een tuin zonder gras. Zoals mij zonder jou.
Maar het hoeft niet altijd mooi, waardevol en hoogstaand te zijn. Op zijn tijd is staan jumpen op harde techno als knipoog naar de gabbercultuur? Ach, dat moet met de brede glimlach kunnen …
Zo vaak kan ik de woorden niet vinden voor wat ik juist bedoel. Dan, opeens, geheel uit het niets rollen de woorden uit een beroemde mond. Beeld en woord smelten samen. Zo maken ze het geluk nog intenser of slijpen ze de scherpe kantjes van het verdriet weg.
Muziek is zoveel meer dan hetgeen waar je op danst op de plaatselijke scoutsfuif, het is meer dan wat vier dagen lang je oren binnensijpelt op een festival. Of dat is het toch voor mij.
Het is een manier van denken, noem het een manier van leven. Want wat je hoort, onthoud je. En wat je onthoudt, dat gebruik je. Er zitten dan ook zoveel herinneringen aan vast. Liefjes, verloren liefdes, begrafenissen, festivals, eerste gestolen zoenen en noem maar op. Het lijstje is waarschijnlijk ellendig lang. Misschien zorgt dat er wel net voor dat mensen zo aan muziek gehecht zijn.
Muziek is geluid, maar niet alle geluid is muziek. Teveel geluid zoals de honderden stemmen door elkaar op een bomvolle metro, daar word ik gek van. Of te weinig geluid; de dreigende stilte voor er kwetsende woorden worden gesproken. Vreselijk. Laat muziek maar zacht mijn oren binnensijpelen. Op mijn geluidssterkte, mijn gemoed. Dan is het meer van mij.
Tekst of muziek? Doe mij maar beide. Anders is het zoals een café zonder bier, een God zonder Jezus, een brand zonder vuur, een festival zonder, jawel, muziek, een trap zonder treden en een tuin zonder gras. Zoals mij zonder jou.
Maar het hoeft niet altijd mooi, waardevol en hoogstaand te zijn. Op zijn tijd is staan jumpen op harde techno als knipoog naar de gabbercultuur? Ach, dat moet met de brede glimlach kunnen …
woensdag 30 april 2008
Sunshine, ease my mind
De lucht is blauw,
de zon verwarmt mijn hele lijf.
Dromen zijn roze,
de lucht ruikt zoet.
Met je armen om mijn rug en
je hart aan mijn oor
worden dromen enkel rozer.
Maar ik hou ze tegen, wil niet dat ze breken.
Laat me stap voor stap wankelen
Op de brug die naar jou kan leiden
Ontbloot mijn ziel stuk voor stuk
Hou me enkel tegen als ik dreig te lopen
de zon verwarmt mijn hele lijf.
Dromen zijn roze,
de lucht ruikt zoet.
Met je armen om mijn rug en
je hart aan mijn oor
worden dromen enkel rozer.
Maar ik hou ze tegen, wil niet dat ze breken.
Laat me stap voor stap wankelen
Op de brug die naar jou kan leiden
Ontbloot mijn ziel stuk voor stuk
Hou me enkel tegen als ik dreig te lopen
Abonneren op:
Posts (Atom)