donderdag 31 december 2009

Mijn 2009

Weer een jaar voorbij, weer een jaartje ouder.
En wijzer en gelukkiger.

- Mijn rijbewijs gehaald!
- Weekendje Brugge met de zussen, schoonzus en de mama
- Lang weekendje zee met 't vriendje
- Weekendje Hasselt met 't vriendje
- 2 weken Griekenland met mijn vriendje (dat 't zalig was)
- Niet meer verder vermagerd, maar de goede voornemens voor 2010 zijn gemeend!
- Mijn eerste blaasontsteking (laat het ook de laatste zijn!)
- 21 geworden
- Veel gespaard met oog op de toekomst
- Doop van de tweeling
- Verrassingsfeest voor ons mama!
- Leuke afspraakjes met vriendinnen
- Géén Werchter dit jaar
- Trouwfeest tot in de vroege uurtjes
- Mijn 'schoonfamilie' leren kennen
- Veel in de file gestaan
- Een belangrijke beslissing genomen; stoppen met werken in de zomer en terug naar de studieboeken!
- Mijn vriendje is niet meer mijn vriendje maar mijn verloofde
- Het mooiste aanzoek ooit

En traditiegetrouw ben ik waarschijnlijk weer een heleboel gebeurtenissen en mensen vergeten. Maar toch bedankt aan iedereen die 2009 net dat tikkeltje specialer en waardevoller hebben gemaakt. Aan diegene die hebben gelezen & geluisterd. Raad gegeven of gewoon hun ongezouten mening.
Bedankt!
Maar toch vooral een dikke merci aan mijn vriendje, om er al-tijd te zijn. Om mij eens goed vast te nemen als ik het nodig heb en mij te steunen bij alles wat ik doe. Dankje, lieve schat



En aan iedereen t beste voor 2010!

maandag 28 december 2009

Vroeger - Nu

Vroeger vond ik gemis iets voor pubers.
Net zoals mensen die elkaars hand vasthouden tijdens een familiefeest.
Of mensen die zeiden dat ze 't liefst héél de dag bij hun lief waren.

Ik moet op mijn mening terug komen.

Ik mis u altijd, als ge niet bij mij zijt.
Maar als ik u langer dan 2-3 dagen niet zie, dan voel ik me minder gelukkig.
En ik hou het liefst van al uw handen vast, als er volk bij is.
Iedereen mag toch wel weten zeker dat wij bij elkaar horen.
Wat zeg ik? Dat wij verloofd zijn!

En ik zou u 't liefst elke dag zien, daarom niet hele dagen.
Want das niet gezond, maar toch.

Ik geniet meer van de dingen als jij ergens in mijn buurt bent.
't Is alsof ik dan meer voel, zie, ruik, proef en hoor.
Alles staat op scherp.

En tuurlijk, tuurlijk zijn er die dingen die na bijna anderhalf jaar onoverkomelijk zijn.
Zoals kleine ergernissen.
Maar in vergelijking met wat ik voel voor jou, zijn die miniem.
Zoniet onbestaande.

zaterdag 5 december 2009

Ik rij naar huis.
't Is al donker
De zoveelste file.

Voor de zoveelste keer dwalen mijn gedachten af naar jou.
Over hoe het ooit tussen ons begon en waar we nu al staan.
Over hoe ik je niet meer zou kunnen missen.

En toch.

Die eerste passie is over.
Het onbekende is weg, al ontdek ik elke dag nog dingen aan jou.
't Voelt vertrouwd nu & veilig.
En dat is goed.
Ik zou je niet meer kunnen én willen wegdenken in mijn wereld.
Waar mijn naam wordt uitgesproken, volgt meestal die van jou in éénzelfde adem.

Die eerste passie is over.
't Is serieus nu.
Maar 't was wennen aan dat gevoel.

Maar ik weet dat het goed zit.
Omdat ik je nog steeds mis als je niet bij me bent.
Omdat ik 't liefst van al elke dag je stem hoor.
Hoe ik ervan geniet om naar jou te kijken.
Omdat ik je ken.
Of begin te kennen.

Die eerste passie is over.
Maar ik zie je graag nu.
Voel me veilig bij jou.
Wil bij jou mijn thuis maken.

En misschien he, is dat een véél beter gevoel!