Tijd voor jij en ik

2 weken 14 dagen zon, zee, strand, witte martini's vakantie 2 weken geen dagelijkse sleur 2 weken enkel jij jij & ik tijd om te praten om bij te praten om dingen uit te leggen en zaken te delen tijd om samen nog eens te lachen tijd om lekker te eten en een beetje teveel te drinken tijd om te slapen en samen naar bvn te kijken tijd om samen vallende sterren te spotten tijd om elkaar met after-sun in te smeren eindelijk nog eens tijd met een bruin vel, een ontspannen glimlach en een leeg hoofd terug aan de slag met de wijsheid dat wij ertegen kunnen, tegen al die grote stormen en kleine opstootjes. bedankt, lieve schat en ik zie je graag

Lief metekind

Lieve Lien, Liefste metekind, Wat vliegt de tijd. Het lijkt nog maar gisteren dat ik je vorig jaar een gelukkige verjaardag toewenste. Dat ik je alle succes van de wereld wou toewensen in het eerste leerjaar. Zodat je vol vertrouwen kon leren lezen, rekenen en schrijven. Ondertussen zijn de seizoenen alweer verstreken, is er weer een jaar voorbij. Ben jij weer wat ouder en wat wijzer. Groter, ook. En ik moet zeggen dat je jouw eerste studiejaar met glans bent doorgekomen. Lezen doe je als de beste. Ik vind het dan ook fijn om jou in bed te steken als ik bij je mama op bezoek ben, want dan lees je me steevast een stukje voor uit een boek. Het is vertederend om te horen hoe eerst onbekende tekens letters en woorden voor je zijn geworden. Maar als ik dan zo naar je lig te luisteren terwijl je soms nog aarzelend en twijfelend aan jezelf een verhaaltje leest, dan kan ik alleen maar denken aan hoe snel de tijd wel niet gaat. Want vroeger waren de rollen omgekeerd, lieve Lien, dan las ik jou een boekje voor. Maar dan denk ik ook aan hoe snel de tijd nog zal gaan. En aan hoe ik hoop dat de twijfel aan jezelf er ooit uit zal gaan. Dat je, na verloop van tijd, vlotte zinnen zal lezen. Zonder aarzelen of een licht vragende intonatie. Dan hoop ik dat je, na verloop van tijd, zonder aarzelende bewegingen of teveel vragen je weg zal wandelen. Liefste metekind, er is geen reden om aan jezelf te twijfelen. Met je mooie ogen, groot hart en eerlijke tong mag je zijn wie je bent. En ik hoop dat ik je daar ooit voor de volle 100% van kan overtuigen. Maar ik hoop nog meer dat er nooit iemand jou van het tegendeel kan overtuigen. Ga je weg maar, zoals jij denkt dat hij moet lopen. Laat je niet ontmoedigen door hindernissen, valkuilen of grote obstakels. Want weet, lieve Lien, dat er na elke hindernis, valkuil of obstakel iets mooi ligt. Al is het maar iemand die je zijn hand reikt om je aan vast te klampen, een onverwachte glimlach of een luisterend oor zonder vooroordelen. En weet, diep vanbinnen, dat ik steeds dat hand, die glimlach of dat oor zonder vooroordeel wil zijn. Ik zie je graag, zoals je bent. Dikke kus, Je meter,

Connected

Wij zijn alletwee geen grote praters, gij en ik. Vertellen, ja. Herinneringen ophalen, met hopen. Small talk, ja, meneer. Maar praten over wat er daarbinnen écht omgaat? Dat gebeurt zelden, of nooit betreffende sommige zaken. En ik vind dat niet erg. Want ik weet dat ik het bij u zou mogen. Dat ge mij niet zou veroordelen voor een scheve hersenkronkel meer of minder. Die gedachte is genoeg. Het kan, maar het moet niet. Maar zo af en toe. Meestal diep in de nacht en meestal na een paar glazen, gebeurt het wel eens. Dan zijn we verbonden. Dan praten we, over wat er echt toe doet. Over wat we écht willen, écht voelen en écht willen bereiken. Babbels waarvoor er geen tijd is, in het leven van alledag. Dan is leuk om te voelen dat we nog een steeds een team vormen, en dat dat team er niet enkel is door de dagelijkse routine, door de telefoontjes over wisselende uurroosters, vertraagde of vervroegde vluchten en nachtelijke ritten. Op die momenten (niet énkel op die momenten) weet ik weer waarom ik voor u gevallen ben. Ge moogt nog zo stoer zijn en over bepaalde zaken uw eigen idee hebben, vanbinnen zijt ge puur. Omdat ik die babbels anders niet zou kunnen hebben met u. En op die momenten kunnen de gedachten van anderen mij ook helemaal niet schelen. Dan kan het mij echt niet schelen. Wij zijn niet het typische jonge koppeltje dat elkaar elke dag hoeft te zien. Of het koppel dat elkaar elke dag moet horen. We hebben beide onze vrijheid nodig, meestal om gewoon niets te doen. Ik hoef u en gij mij niet elke dag te vragen hoe de dag geweest, hoe we ons voelen of ik u kan helpen. Als ik denk dat ik u kan helpen, dan zal ik dat gewoon doen. En ik vertrouw erop dat als er écht iets is, iets dat vanbinnen niet ontward geraakt, ik het wel zal horen. Maar meestal zijn wij geen grote praters, gij en ik..

Nog steeds

Natuurlijk zijn er soms ruzies of kleine ergernissen
Meningsverschillen, vermoeidheid of meer van hetzelfde
Maar wanneer ik dan even niet van je zijde wijk
Wij dag en nacht samen zijn om nadien weer elk onze eigen weg te gaan
Dan mis ik je, dan mis ik je zo dat ik er bijna van moet huilen
Dan mis ik je zo dat ik je voortdurend wil opbellen, dat ik steeds over je praat
Dat ik me zo onvolldig voel zonder jou

En hoeveel pijn dat ook doet, ik moet er ook om glimlachen
Omdat ik weet dat zolang ik dit voel, het nog prima werkt tussen ons
Omdat ik blij ben met de rust die je me kan geven, met de glimlach die je op mijn lippen kan toveren
En het is alleen omdat je dat kan, dat je me soms ook kan doen huilen.

Bedankt, lieve schat voor de fijne dagen en nachten
Bedankt, de wereld zou zo kaal zijn zonder jou...

Dikke kus,

It was a perfect day

Lieve schat,

De zon scheen. Zo'n typisch zonnetje op een zondag in maart. Heerlijk warm achter glas. Zalig om de zon weer op je huid te voelen. Maar nog bitter koud in de schaduw. Zo'n zon die ervoor zorgt dat je naar buiten wil. Even helemaal geen dekentjes, kaarsen en comfort-food meer.
Gewoon naar buiten, de zon en de frisse lucht in.
Samen met jou naar buiten.

Nog eens tijd om écht te praten en elkaar vragen te stellen. Een gewicht dat toch een beetje van onze schouders valt, omdat de rustige maanden voorbij zijn maar het hoogseizoen nog niet begonnen is.
Tijd om samen op een terrasje te zitten. Om daar ook écht te zitten, geen haast voor iets.
Tijd om samen in de auto te zitten, om samen liedjes mee te zingen. Tijd om samen frietjes te gaan eten.
Gewoon, tijd voor ons.

Het was zo'n typisch zonnige dag in maart. Zo'n dag waarvan je hoopt dat hij eeuwig duren kon.
Maar de zon verschuilt zich alweer achter de wolken. Het wordt terug een beetje koud.
Maar ik blijf met een warm gevoel achter. Na al die tijd vind ik je nog steeds de beste!