Waarom ik, waarom jij. Waarom wij.
Ik heb het me al vaak afgevraagd als ik in gedachten verzonken was.
Waarom nu wij?
Was het een kwestie van op de juiste plaats en op het juiste moment ergens te zijn? Was het een onverklaarbare en onweerstaanbare chemische aantrekkingskracht?
Was het toeval, of voorbestemd?
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik het na 3 jaar nog steeds niet weet.
En het is ook steeds van minder belang. Het kan me niet meer zoveel schelen of het toeval was of een aantrekking die we niet konden vermijden.
Het enige wat er nu nog echt toe doet ben jij. Ik. Wij.
Ik kan met niet inbeelden dan ik zonder jouw ambitie, humor, vastberadenheid, koppigheid, enthousiasme en levensvisie door het leven zou moeten gaan.
Ik kan me niet inbeelden dat ik je stem niet meer zou horen, je gezicht niet meer zou kunnen zien en je lichaam niet meer zou kunnen voelen.
Want, lieve schat,
Er is geen droom, geen verlangen, geen zekerheid of toekomst zonder
Jou.
Kus,
