vrijdag 28 november 2008

Emancipatie?!

Vroeger droeg ik steevast een broek, meestal ook wel platte schoenen. Ik zou me nooit laten veranderen door een man. ’t Vriendje moest maar voor mij koken. En later als ik zou gaan werken, mag hij voor de kindjes zorgen die er nooit zouden komen.
Maar nu, sinds ik jou ken, is alles een beetje verandert.

Ik vind het heerlijk om voor je te koken, zeker als je nadien zegt dat je het héérlijk vond. Ik hou ervan om me in jouw bijzijn vrouwelijk te voelen. Op hoge hakken en met een kleedje.
Mijn ambitie blijft, maar met jou wil ik me misschien wel settelen. Wij twee en met jou misschien wel kindjes.
Al is dat allemaal nog verre toekomst.
Speciaal voor jou kuis ik mijn kot, steek ik de kaarsjes aan en hou ik mijn ogen open om naar je verhalen te luisteren ook al ben ik doodop.

Je geeft me veel. Maar ik krijg niet genoeg van je!

Geen opmerkingen: