Is het omdat ik veel liefde in mij heb, en bereid ben om het allemaal te geven? Is het omdat ik kàn openstaan, zelfs na al die slechte ervaringen?
Is het omdat ik soms ook bitter en verdomd rechtuit ben? Is het omdat ik pure seks uitstraal? Is het door de littekens die ik meedraag? Is het door de bevestiging die mijn gedachten nodig hebben? Of ben ik gewoon te lelijk, te stom te weetikveelwat?
Ik weet het niet. Op dit moment weet ik niet zo bijster veel. Ik kan je enkel met zekerheid vertellen dat het vanbinnen allemaal verwarrend aanvoelt.
En misschien is het gewoon tijd om me als een egel terug te trekken in de veiligheid van zijn stekels. Zodat er geen gevaarlijke, pijnlijke invloeden op me af kunnen komen. Zodat ik enkel blijf bij het bekende, het zekere.
Misschien moet ik maar even stoppen met dromen.
Ook al is dat zo on-tine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten