13/06

13 juni.
De datum was al lang gekozen.
De datum voor jouw verrassingsfeest. Wat jij een aantal jaren geleden voor papa met veel liefde had georganiseerd, wou hij voor jou terugdoen. 60, het wordt zowat de leeftijd van de verrassingsfeesten he.
Het zoeken naar een zaal, een goede kok, een dj kon beginnen.
Maar wat is een feest zonder genodigden?
Dus begon ons papa aan een lange zoektocht naar ex-collega's, vriendinnen, mama's die ook aan de schoolpoort stonden.
En de lijst werd langer en langer. Al zullen er waarschijnlijk ook mensen zijn die je er ook graag had bij gehad. Zo denk ik maar aan mémé, opa en Kaliene.

En nu is het bijna zover. De tafelversiering is gekocht, onze acts voorbereid. Nu kunnen we enkel heel stilletjes hopen dat iedereen zijn mond houdt. Dat in die laatste weken niets per ongeluk aan jouw oren komt.

En mama, wat gaat de tijd snel. Jij 60, ik 21. Jij klaar om van je oudere dag te genieten. Samen met papa aan zee. Of met je kleinkinderen, genietend van al dat jong leven om je heen. Ik klaar om mijn vleugels uit te slaan. Verliefd en vol verlangen naar al die jaren die nog moeten komen.
En ik geniet van mijn lief, van de dagen die we samen hebben. Maar ik ben telkens ook blij dat ik naar huis kàn. Naar dat warme nest dat jij (en papa) mij altijd gegeven hebben. Waar er altijd wel een kaars brandt en het altijd ruikt naar versgebakken brood of cake. En waar er altijd wel iemand is die naar je luisteren wil.
En ik weet dat je er, door de gebeurtenissen heen, niet altijd van overtuigd was dat je het goed deed. Ons opvoeden. Al wil ik je daar graag in tegenspreken. Ik ben blij met mijn ouders, met mijn opvoeding, met de waarden en normen die ik heb meegekregen. Met alle kansen die ik krijg en gekregen heb.

Lieve mama, als ik je iets moet toewensen voor de komende jaren, dan wens ik je veel mooiemomenten toe. Momenten waaruit jij geluk put.
En zet af en toe al die zorgen eens aan de kant.