Waar we enkele maanden geleden om feesten, geeft nu een beetje een bittere nasmaak. Waar we enkele maanden uit volle borst zongen 'de pol gaat op pensioen wat gaat hem nu ...' is nu een beetje dubbel.
De jaren zijn vervlogen
In een vingerknip, lijkt het nu
Zieken verzorgd, moed gegeven
Elke dag, met even veel plezier
Door iedereen graag gezien
Nu is de halte bereikt, einde van de rit
Maar bedenk voor je uitstapt,
En misschien met weemoed achterlaat en achteromkijkt
Dat de mooiste jaren nu nog komen
Het ga je goed,
Geniet van je pensioen, papa
En toch...
Het is raar om te zien én te beseffen dat je ouders er niet jonger op worden. Gek om te zien hoe je ouste neefje ouder wordt en hem naar het secundair onderwijs te zien vertrekken.
Gek om te voelen dat iedereen vooruitgaat, razendsnel, en je er alleen maar naar kan kijken.
En alleswat ik kan doen, is hopen.
Hopen dat het mooie jaren worden ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten